(Лемковска народна співанка)
Тече вода коломутна,
Мила моя, чого-с смутна? “Я не смутна, лем сердита, Бо я с ночы была бита.”
Била мене мати с ночы
Мамцьо моя, зроб мі дашто,За Ванцьовы чорны очы. И казала: буде бити, Абы Ванця не любити. Бо за Ванцьом барз мі тяжко. Так мі мати ворожила, Взяла тичку и набила.
Мамцьо моя солоденька,
Тобі было легко, мати,И ты была молоденька; Ты ходила так за няньком, Як я теперь за Иванком. Меже своими выберати; Ты вышла за мого нянька — Я люблю чужого Ванця.
А я Ванця так любую,
Тече вода коло млина,Где го встрічу — там цілую. Ой ты Ванцю, сердце моє, Неє такых, як мы двоє. Мамцьо моя, я не винна, Бо мы такы парованы, Як дзвінятка мальованы. |